31 stycznia członkowie Społecznej Straży Rybackiej i Towarzystwa Przyjaciół Rzeki Łeby odbyli niezapowiedzianą kontrolę na kilku piętrzeniach w dorzeczu Łeby.

Podobne akcje będą systematycznie powarzane, ze względnu na to, że w kilku przypadkach ilość wody, która zgodnie z tzw. „przepływem nienaruszalnym” powinna nieprzerwanie płynąć głównym korytem cieku budziła nasze wątpliwości.

Olbrzymia większość jazów i tam, które znajdują się w zlewni rzeki Łeby nie posiada przepławek, dlatego tak ważne jest dopilnowanie, aby na odcinku od poboru wody, do jej miejsca zrzutu zachować odpowiednią jej ilość, określoną każdorazowo w pozwoleniu wodno-prawnym.  Idealnym rozwiązaniem, jest wybudowanie przy piętrzeniu przepławki. Daje to gwarancję stałego przepływu wody i pozwala na wędrówki tarłowe ryb. Można taką inwestycję sfinansować praktycznie bez angażowania własnych środków, o czym możemy przeczytac na stronie http://www.ochronaryb.pl/, mimo to brak jakiejkolwiek inicijatywy ze strony gównych zainteresowanych, którzy korzystają z piętrzeń.

• rybę należy zmierzyć (cm) oraz zważyć (kg):
  

• należy zebrać delikatnie nożykiem ok 10 łusek powyżej 3 rzędu nad linią naboczną w połowie drogi między płetwą tłuszczową, a płetwą grzbietową. Łuski najlepiej włożyć do koperty do wyschnięcia.
  
• podać datę połowu, miejsce złowienia, nr telefonu kontaktowego.
  

Za nami pierwsze w historii „przeżyciowe” tarło troci wędrownej z rzeki Łeby przeprowadzone przez Słowiński Park Narodowy z pomocą ichtiologa z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego. Wszystkie  ryby, po pozyskaniu ikry i mlecza potrzebnych w celach restytucji gatunku, z olbrzymią troską, odzyskały wolność. To przełomowy, wręcz historyczny moment oddzielający starą, „tradycyjną” metodę pozyskiwania ikry i mlecza, po której wszystkie ryby były uśmiercane od nowoczesnych technik pozwalających na pobranie materiału zarybieniowego, bez szkody dla życia i zdrowia ryb.

Zrobiliśmy wszystko co było w naszej mocy, aby promować bardziej przyjazne rybom techniki pozyskiwania ikry i mleczu, upowszechnić  idee, które nie tylko nam są bardzo bliskie. Odwrócić ironię losu, polegającą na tym, że w ramach restytucji gatunku, ryby po wytarciu ginęły. Zrobiliśmy wszystko by dać troci szansę, dać życie…

Udało się!         CZYTAJ CAŁOŚĆ

 Tarło troci na żywej rybie coraz bliżej. Dobiegają już końca ostatnie przygotowania. Towarzystwo Przyjaciół Rzeki Łeby wspomogło organizacyjnie Władze Słowińskiego Parku Narodowego, który będzie prowadził tarło przekazując trzy polowe baseny na wodę, każdy o objętości 2,5 m3, w których będą przetrzymywane ryby podczas pozyskiwania ikry i mleczu.

 Z niecierpliwością czekamy na pierwsze w historii tarło troci na żywej rybie nad rzeką Łebą.

Akcja ochrony tarła troci w dorzeczu Łeby podobnie jak w latach ubiegłych przebiega dobrze. Powodzenie całego przedsięwzięcia opiera się przede wszystkim na zaangażowaniu strażników SSR i wędkarzy z kół PZW naszego rejonu, wspieranych przez służby mundurowe (Policja, Straż Graniczna, Straż Leśna), ochotników oraz członków TPRŁ i KMDŁ. Całodobowe dyżury i patrole nad mieszczącym najwięcej tarlisk dopływem Łeby- rzeką Okalicą- są możliwe dzięki zaangażowaniu wędkarzy z kół PZW: Lębork-Miasto, przy Komendzie Powiatowej Policji, Wojskowo-Gminnego Koła PZW w Siemirowicach, przy Cechu Rzemiosł Różnych oraz Marzenie ze Zdrzewna.  Mobilne patrole, często z udziałem policji,  odwiedzają najbardziej zagrożone kłusownictwem miejsca.

           Budowa tarliska w Strudze Rybnickiej okazała się strzałem w dziesiątkę. Jak dotąd ikrę złożyło tam co najmniej kilkanaście samic. Poniżej filmik ze szczególnie żywiołowym samcem troci odganiającym rywali. 

autorem drugiego filmiku jest Łukasz Nastały

           Jazy na rzece Łebie w Lęborku stanowią nieprzekraczalną przeszkodę dla migrujących w trakcie ciągu tarłowego troci i łososi. Ostatnim dopływem uchodzącym do Łeby poniżej jazów jest Okalica, przyjmująca wcześniej wody prawobrzeżnego dopływu- Strugi Rybnickiej. W ciekach tych od lat w ostatnim kwartale roku odbywa się tarło wymienionych gatunków ryb. Naturalna reprodukcja ryb łososiowatych jest jednak w Strudze Rybnickiej bardzo ograniczona z uwagi na brak w niej właściwego podłoża kamienno-żwirowego, umożliwiającego skuteczne tarło rybom litofilnym. Wybudowanie tarliska wytworzyło warunki do odbycia przez nie tarła i właściwej inkubacji ikry.